Paperback
lingua Greek
Pubblicato il 24 Giugno 2013 da Ψυχογιός.
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν έτσι και δεν ήταν, έγινε κάποτε και ποτέ, όπως έλεγαν τα ινδικά παραμύθια...
Ο Γαβριήλ με το αγγελικό πρόσωπο φεύγει από τη χώρα που αγαπάει και κατευθύνεται προς έναν τόπο που περιφρονεί βαθιά. Ο Σαλαντίν με τις χίλιες και μία φωνές αφήνει πίσω του μια χώρα που τον πληγώνει για να γυρίσει στο καταφύγιό του, στην ψυχρή ηρεμία του Δυτικού πολιτισμού. Ο ένας ακολουθεί μια γυναίκα ονειρική, ο άλλος προσπαθεί να ξεφύγει από τη σαγήνη μιας γυναίκας που πατά γερά στα πόδια της...
Πλημμυρισμένο με φράσεις που ευωδιάζουν, με παραγράφους που χορεύουν, με λέξεις που τραγουδούν, το πολύκροτο μυθιστόρημα του Σαλμάν Ρούσντι παραλίγο να του στοιχίσει τη ζωή. Ο μέγας παραμυθάς και γλωσσοπλάστης στο πιο δυνατό του βιβλίο!
Τα βιβλία έχουν τη μοίρα τους. Άλλα χάνονται στη λήθη, άλλα καταδικάζονται στην πυρά, άλλα αλλάζουν τη ζωή μας, τη γνώμη μας για το τι είναι …
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν έτσι και δεν ήταν, έγινε κάποτε και ποτέ, όπως έλεγαν τα ινδικά παραμύθια...
Ο Γαβριήλ με το αγγελικό πρόσωπο φεύγει από τη χώρα που αγαπάει και κατευθύνεται προς έναν τόπο που περιφρονεί βαθιά. Ο Σαλαντίν με τις χίλιες και μία φωνές αφήνει πίσω του μια χώρα που τον πληγώνει για να γυρίσει στο καταφύγιό του, στην ψυχρή ηρεμία του Δυτικού πολιτισμού. Ο ένας ακολουθεί μια γυναίκα ονειρική, ο άλλος προσπαθεί να ξεφύγει από τη σαγήνη μιας γυναίκας που πατά γερά στα πόδια της...
Πλημμυρισμένο με φράσεις που ευωδιάζουν, με παραγράφους που χορεύουν, με λέξεις που τραγουδούν, το πολύκροτο μυθιστόρημα του Σαλμάν Ρούσντι παραλίγο να του στοιχίσει τη ζωή. Ο μέγας παραμυθάς και γλωσσοπλάστης στο πιο δυνατό του βιβλίο!
Τα βιβλία έχουν τη μοίρα τους. Άλλα χάνονται στη λήθη, άλλα καταδικάζονται στην πυρά, άλλα αλλάζουν τη ζωή μας, τη γνώμη μας για το τι είναι Καλό και τι Κακό. Η αξία του μυθιστορήματος Σατανικοί στίχοι λίγο έλειψε να επισκιαστεί από το σκάνδαλο που προκάλεσε η κτηνώδης εντολή να εκτελεστεί ο συγγραφέας του.
Σήμερα πια, το βιβλίο διαβάζεται όχι ως σκανδαλώδες και εφήμερο προϊόν, αλλά ως μείζον πνευματικό δημιούργημα, πολύπτυχο και πολυσήμαντο. Παίζοντας με όλα τα αφηγηματικά είδη, ο Ρούσντι μας δωρίζει ένα σύγχρονο παραμύθι, πλημμυρισμένο με φράσεις που ευωδιάζουν, με παραγράφους που χορεύουν, με λέξεις που τραγουδούν. Πότε με καταιγιστικούς ρυθμούς και πότε με μιαν απαλή, χαμηλή φωνή, ο Ρούσντι μας μιλάει για μαγικές κοπέλες που ονειρεύονται με τα μάτια ανοιχτά, για σταρ του Μπόλιγουντ που μεταμορφώνονται σε αγγέλους, για ηθοποιούς που γίνονται κερασφόροι δαίμονες, για μετανάστες που χάνουν την ταυτότητά τους, για ποιητές που εναντιώνονται στην εξουσία και βρίσκουν άσυλο σε εξαίσια μπορντέλα, για γυναίκες που κλαίνε με δάκρυα από γάλα. Το πολύκροτο μυθιστόρημα του Σαλμάν Ρούσντι, που παραλίγο να του στοιχίσει τη ζωή, τώρα στα χέρια μας. Ο μέγας παραμυθάς και γλωσσοπλάστης, στο πιο δυνατό βιβλίο του.
Source: www.psichogios.gr/site/Books/show/21819/satanikoi-stixoi
I read this a number of years ago. I didn't fully understand it at the time, but I've had a lot of time to digest it. It's a critique on Islam and not always favorable.
Puoi trovare questa recensione anche sul mio blog ---> La siepe di more
Era da un bel po' di tempo che I versi satanici giaceva non letto nella mia libreria. È uno di quei libri che desideravo leggere, ma ero frenata dal timore di non capirci una mazza. Mi dava l'idea di essere uno di quei libri cervellotici e allegorici che mi sarei stufata di leggere prima di capirne il significato.
In effetti, questo mio pregiudizio è in parte giustificato, in quanto I versi satanici non è quello che potremmo definire un romanzo convenzionale. In primis per l'uso disinvolto del realismo magico, che Rushdie non usa come un folklorico elemento fantastico, ma come un artificio letterario necessario a narrare la sua storia. In sintesi, succede roba strana in questo romanzo. Roba strana che ti induce a rileggere il passaggio per essere sicura di aver letto bene. Ma vi assicuro che …
Puoi trovare questa recensione anche sul mio blog ---> La siepe di more
Era da un bel po' di tempo che I versi satanici giaceva non letto nella mia libreria. È uno di quei libri che desideravo leggere, ma ero frenata dal timore di non capirci una mazza. Mi dava l'idea di essere uno di quei libri cervellotici e allegorici che mi sarei stufata di leggere prima di capirne il significato.
In effetti, questo mio pregiudizio è in parte giustificato, in quanto I versi satanici non è quello che potremmo definire un romanzo convenzionale. In primis per l'uso disinvolto del realismo magico, che Rushdie non usa come un folklorico elemento fantastico, ma come un artificio letterario necessario a narrare la sua storia. In sintesi, succede roba strana in questo romanzo. Roba strana che ti induce a rileggere il passaggio per essere sicura di aver letto bene. Ma vi assicuro che il realismo magico si intreccia perfettamente con il suo significato e con il messaggio che ci vuol trasmettere l'autore: il risultato non è così oscuro come potrebbe sembrare a prima vista.
In secondo luogo, a Rushdie piace mischiare le carte. Gli piace prendere storie ormai consolidate nella nostra mente e rinarrarle per far sì che producano novità: nuove idee e nuove sfide. Per Rushdie, fossilizzarsi su una storia e diventare incapaci di rivederla e rinarrarla è una sconfitta e l'inizio della fine della propria libertà. Infatti, se non hai il coraggio e la capacità di rivedere le vicende del passato alla luce del presente, hai perso la facoltà di migliorarti.
Questo modus operandi ha procurato una fatwā al povero Rushdie, come oramai tutti sappiamo: il modo in cui l'autore ha rinarrato la storia dei versi satanici ha scatenato le ire di una parte dei musulmani, che lo ha accusato di blasfemia.
Ora, io non sono certo in grado di stabilire cosa sia o meno blasfemo nei confronti di qualunque religione, ma nel corso della lettura non ho avuto proprio la sensazione che Rushdie volesse insultare la religione islamica. Anzi, la questione religiosa, se così vogliamo chiamarla, è inserita nel romanzo solo come parte di un'altra tematica, decisamente preponderante: le difficoltà che deve affrontare lo straniero nell'integrarsi in un ambiente a lui totalmente estraneo. In queste difficoltà rientrano numerosi schemi mentali e certamente anche una diversa religione rispetto a quella predominante nel paese ospitante.
Difatti, se vorrete leggerlo, vi consiglio di focalizzarvi sul tema del migrante e di lasciar perdere le polemiche: scoprirete un romanzo sorprendentemente attuale e che offre numerosi spunti di riflessione sul mito dell'integrazione.
I listened to a fantastic old audio book version of The Satanic Verses. Somebody digitised it from a series of old cassette tapes and put it on the internet (thank you). I am not sure if it is the voice of Salman Rushdie himself, whoever it is, I would like to thank him so much for this brilliant work. 22 hours of listening pleasure during my walks to and from work.
I always thought that this was a very serious book. But for most parts it is hilarious. It is also long winding, and I must admit that at some parts I dozed off, simply enjoying the very pleasant sound of the narrator’s voice.
